NIEDZIELA PALMOWA: STOPER WIELKOPOSTNY

“A był zwyczaj, że na każde święto namiestnik uwalniał jednego więźnia, którego chcieli. Trzymano zaś wtedy znacznego więźnia, imieniem Barabasz. Gdy się więc zebrali, spytał ich Piłat: I. Którego chcecie, żebym wam uwolnił, Barabasza czy Jezusa, zwanego Mesjaszem? E. Wiedział bowiem, że przez zawiść Go wydali. A gdy on odbywał przewód sądowy, żona jego przysłała mu ostrzeżenie: I. Nie miej nic do czynienia z tym Sprawiedliwym, bo dzisiaj we śnie wiele nacierpiałam się z Jego powodu. E. Tymczasem arcykapłani i starsi namówili tłumy, żeby prosiły o Barabasza, a domagały się śmierci Jezusa. Pytał ich namiestnik: I. Którego z tych dwóch chcecie, żebym wam uwolnił? E. Odpowiedzieli: T. Barabasza. E. Rzekł do nich Piłat: I. Cóż więc mam uczynić z Jezusem, którego nazywają Mesjaszem? E. Zawołali wszyscy: T. Na krzyż z Nim! E. Namiestnik odpowiedział: I. Cóż właściwie złego uczynił? E. Lecz oni jeszcze głośniej krzyczeli: T. Na krzyż z Nim! E. Piłat widząc, że nic nie osiąga, a wzburzenie raczej wzrasta, wziął wodę i umył ręce wobec tłumu, mówiąc: I. Nie jestem winny krwi tego Sprawiedliwego. To wasza rzecz. E. A cały lud zawołał: T. Krew Jego na nas i na dzieci nasze.
E. Wówczas uwolnił im Barabasza, a Jezusa kazał ubiczować i wydał na ukrzyżowanie.” MT t 27, 15- 26

Psychologia tłumu. Jak łatwo jest nim manipulować. Jak łatwo jest ulec emocjom, które choć silne, są ulotne. Ten sam tłum, ci sami ludzie, w ciągu kilku dni, zachowali się inaczej. Raz pod niebiosa fetowali przybycie proroka z Nazaretu, za drugim razem, podburzeni przez faryzeuszy, domagali się Jego śmierci. A przecież tłum podobno „ma zawsze rację”, może tylko dlatego, że jest silny. A jest tak silny, że nawet rzymski prokurator, a więc przedstawiciel najpotężniejszego ówcześnie imperium, nie mógł nic zdziałać, aby ocalić życie Skazańca.

Ostatecznie umył ręce, co miało pokazać, że nie zgadza się z własnym wyrokiem. A jednak Jezus na innym miejscu Ewangelii (u Jana) mówi Piłatowi że „większy grzech ma ten, który mnie tobie wydał” (por. J 19,11), co pokazuje, że Bóg inaczej widzi, niż człowiek.

To pokazuje, jak trudno wierzyć pomimo. Pomimo własnego środowiska w pracy, pomimo liderów współczesnego świata, którzy ponoć wiedzą lepiej, pomimo pogróżek, pomimo wyśmiewania…

A jednak historia Jezusa nie kończy się na krzyżu. On powstanie z martwych. On ukarze się uczniom i wyśle ich na krańce świata z misją ewangelizacyjną. I znów wielu z tych, którzy domagali się śmierci „Króla Żydowskiego”, uwierzy w Niego i uwierzy tym, którzy „jedli i pili z Nim po jego zmartwychwstaniu”. I z tego powstanie Kościół. A więc wspólnota. Coś więcej niż tłum. A we wspólnocie, czyli razem, wierzyć jest jednak łatwiej. A jest jeszcze łatwiej, bo przecież Bóg obiecał, że nie opuści nas „aż do skończenia świata”. Czyli nie tylko ludzie, lecz także Bóg działa w świecie i Kościele. Więc może nie jest aż tak trudno wierzyć..?